Ο πρόεδρος της Ν∆ Αντώνης Σαµαράς έκανε µία υπέρβαση. Για την ακρίβεια µία υπέρβαση µε αµιγώς εθνικό περιεχόµενο. Αποδέχτηκε να στηρίξει µία κυβέρνηση µεταβατική προκειµένου να µη λάβουν διαστάσεις εθνικής καταστροφής για την Ελλάδα και τον λαό της οι πιέσεις των δάνειων δυνάµεων, δεδοµένου ότι ακόµη και αν νοµικώς ∆ΕΝ έχει αποδειχθεί ότι είναι εφικτή η έξοδος µίας χώρας της ευρωζώνης από το ευρώ, θα ήταν δυνατόν οι δανειστές να µας οδηγήσουν σε πιστωτική ασφυξία. Με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται.
Είναι βέβαιο ότι στην πολύ δύσκολη αυτή απόφαση του Αντώνη Σαµαρά συνέβαλε αποφασιστικώς η σφόδρα δυσµενής θέση στην οποία περιήλθε η χώρα από τις αλλεπάλληλες άστοχες πρωτοβουλίες του παραιτηθέντος πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, µε αποκορύφωµα την αδιανόητη εξαγγελία δηµοψηφίσµατος. Ενός δηµοψηφίσµατος που, ενώ η ερώτησή του θα είχε αυτονόητη λαϊκή απάντηση, εξερέθισε τους δανειστές µας ως πρωτοφανής πολιτικάντικος ελιγµός και ως δήθεν απάρνηση της προσκόλλησης της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό άρµα!
Με τα δεδοµένα αυτά θα ήταν παράλογη η µή υποχώρηση του στενά κοµµατικού συµφέροντος σε µία εθνική επιταγή. Της διαβεβαίωσης ότι η Ελλάδα παραµένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συνεχίζει να αποτελεί µέλος της ευρωζώνης!
Από την άλλη πλευρά
µε δεδοµένη την µικροψυχία που δυστυχώς κυριαρχεί στο πολιτικό σύστηµα και που παρασύρει και µερίδα του εκλογικού σώµατος, έχουµε τις εξής περιπτώσεις:Αν ο Αντώνης Σαµαράς αρνείτο να στηρίξει µία κυβέρνηση συνεργασίας θα κατηγορείτο ότι αδιαφορεί για τη σωτηρία της χώρας αποβλέποντας µόνο στο προσωπικό του συµφέρον. Αν µάλιστα η άρνησή του θα είχε, έστω και µετά από µήνες και αφού θα είχε βρεθεί άλλη πολιτική λύση- ένα αρνητικό αποτέλεσµα για την ελληνική Οικονοµία, οι γνωστοί «παπαγάλοι» θα υλακτούσαν σε βάρος του Σαµαρά κατηγορώντας τον ότι τορπίλισε την εθνική συνεννόηση.
Τώρα που ο Αντώνης Σαµαράς επιτελεί το εθνικό του καθήκον µη αφήνοντας περιθώριο, πρωτίστως, στις δάνειες δυνάµεις να καταδικάσουν την Ελλάδα, µε τις δυνατότητες που τους παρέσχε η προηγούµενη διακυβέρνηση, πάλι υπάρχουν κάποιοι που επιχαίρουν διότι έχουν τη δυνατότητα να τον χαρακτηρίσουν ανακόλουθο προς τις προηγούµενες θέσεις του! Η στάση αυτή πέραν της µικροψυχίας της αποκαλύπτει και µία πραγµατικότητα που, δυστυχώς, κυριαρχεί ακόµη στην Ελλάδα: Ότι το στενό συµφέρον εξακολουθεί να κυριαρχεί επί του γενικού.
Ας υπενθυµίσουµε µία διδακτική ιστορία από το παρελθόν. Όταν ο ιδρυτής της Ν∆ Κωνσταντίνος Καραµανλής, αφού είχε βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ µετά τους Αττίλες στην Κύπρο, αποφάσισε να την επαναφέρει στο στρατιωτικό σκέλος του Οργανισµού, ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε σχετική συζήτηση στη Βουλή επί της εξωτερικής πολιτικής, τον σφυροκοπούσε καταγγέλοντάς τον για ανακολουθία και ρωτώντας τον, σε κάθε αποστροφή του λόγου του, γιατί επανέφερε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ. Και τότε ο Καραµανλής σηκώθηκε και µε ένα ειρωνικό χαµόγελο είπε στον Ανδρέα: «∆ιότι, απλώς, ήλλαξαν αι συνθήκαι»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου