"Δεν άλλαξα πολιτική. Έσωσα τη χώρα από το γκρεμό"

Δ. ΚΟΤΤΑΡΙΔΗΣ: Θα σας ρωτήσω κάτι, το οποίο το ξέρετε. Είναι αρκετοί που θεωρούν πως από το «όχι» στο 1ο Μνημόνιο μέχρι το «ναι» στη δανειακή σύμβαση, ουσιαστικά έχετε κάνει μια στροφή 180ο.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Κύριε Κοτταρίδη, η πολιτική μου δεν άλλαξε. Η πολιτική μου, δυστυχώς, επαληθεύτηκε. Δεν λέω «δικαιώθηκε», γιατί θα ήταν σε βάρος του κόσμου, που έχει υποστεί αυτή τη ζημιά από την πολιτική Παπανδρέου. Επαληθεύτηκε, τι θα πει; Έλεγα, από την πρώτη στιγμή -και ήμουν μόνος μου τότε, αρχιτέκτονας εγώ του αγώνα του αντιμνημονιακού- ότι «προσέξτε, εκεί που την πάτε την Ελλάδα, θα πέσει στο γκρεμό». Έφτασε η Ελλάδα στο γκρεμό. Εγώ έπρεπε να της τραβήξω μια για να πέσει στο γκρεμό, να τη ρίξω; Ο ρεαλισμός και η πολιτική υπευθυνότητα απαίτησαν, εκείνη τη στιγμή, να κάνουμε αυτό το οποίο θα έκανε ο κάθε σωστός Έλληνας. Και τι ήταν αυτό; Σας θυμίζω ότι, στις 27 Οκτωβρίου, είπαμε τότε - και όλοι αυτοί, που σήμερα κάνουν τους αντιρρησίες, δεν έφεραν καμία αντίρρηση- ότι φτάσαμε στο σημείο που το τεράστιο χρέος έκανε το κούρεμα και την καινούργια δανειακή σύμβαση αναπόφευκτα πράγματα. Φτάσαμε στο σημείο του αναπόφευκτου. Ως εκ τούτου, με το που έγινε αυτό και με το που ακολούθησε το τραγικότερο όλων, που ήταν η δήλωση Παπανδρέου για δημοψήφισμα- λες και υπήρχε θέμα να επιστρέψουμε στη δραχμή και το ήθελε κάποιος να πάμε στη δραχμή, σε σημείο που ολόκληρη η Ευρώπη διερωτήθηκε, αν

είμαστε στα καλά μας, ως Έλληνες- από εκείνη τη στιγμή και πέρα, δεν υπήρχε παρά μόνο η υποχρέωση να εμποδίσω αυτό το κατρακύλισμα του τόπου για πάντα. Και ένα κατεξοχήν ευρωπαϊκό κόμμα, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία, έπρεπε να προστατεύσει και την ευρωπαϊκή μας πολιτική και προοπτική. Και τότε, εμείς τι κάναμε;  Πρώτα απ’ όλα, αγωνιστήκαμε για μια σύμβαση, που τώρα μόλις ψηφίστηκε στη Βουλή, η οποία δεν έχει καμία σχέση με το Μνημόνιο. Το 1ο Μνημόνιο, σας θυμίζω, πρώτον, δεν μείωνε το χρέος μας, δεν το κούρεψε. Τώρα κουρεύτηκε. Στο 1ο Μνημόνιο τα επιτόκια ήταν πάρα πολύ ψηλά, πάνω από 5%. Τώρα, είναι κάτω από 2,5%. Άρα, το κόστος είναι πολύ μικρότερο και θα έχουμε κάποια κέρδη να δώσουμε εκεί που μπορούμε. Τρίτον, και ενώ πετάχτηκε ένα κομμάτι του χρέους στο μέλλον, θα μπορούμε να το πληρώσουμε πολύ αργότερα. Κάτι τέτοιο δεν υπήρχε στο 1ο Μνημόνιο. Και, εν πάση περιπτώσει, στο 1ο Μνημόνιο δεν υπήρχε ποτέ η απειλή ότι θα μας βγάλουν από το ευρώ να πάμε στη δραχμή. Τώρα ήταν προ των πυλών, το να φύγουμε από το ευρώ και να πάμε στη δραχμή. Και να σας πω κάτι; Θα μπορούσα, εκείνη τη στιγμή, να έλεγα «δεν ακούσατε την πολιτική μου, δεν θελήσατε να κάνετε αυτό που σας έλεγα, εγώ δικαιώθηκα, προχωράω σε αυτή τη γραμμή και ας πέσει η Ελλάδα κάτω». Ξέρετε πόσο απέχει το «ωσαννά» από το «σταύρωσον»; Μια βδομάδα στην Ελλάδα. Θα χειροκροτάγανε την 1η εβδομάδα και όταν μετά δεν θα βρίσκανε ούτε σύνταξη, ούτε μισθό, ούτε νοσοκομειακό να πάει κάποιον στο νοσοκομείο, επειδή δεν θα είχε βενζίνη, θα ήταν ο Σαμαράς υπεύθυνος. Δεν έπρεπε αυτό να το αφήσω να γίνει.

Κάναμε το καλύτερο που έπρεπε να κάνουμε. Ανάκαμψη ζητούσαμε τότε, ανάκαμψη ζητούμε και τώρα. Η πολιτική μας δεν έχει αλλάξει. Απομονωθήκαμε στο εξωτερικό. Έχω κάνει το παν, για να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε και πάλι μια Ελλάδα σοβαρότητας και στο εξωτερικό. Διορθώνω, όσο μπορώ, τα λάθη, τα οποία έγιναν τα δύο τελευταία χρόνια. Δεν αλλάζω πολιτική. Προσπαθώ να φυλάξω και να διαφυλάξω ό,τι γίνεται. Περίπου 650 με 700 εκατ., όταν κάθισαν με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και τον Παπαδήμο επρόκειτο να κόψουν από συντάξεις. Κόψανε τα μισά. Ό,τι μπόρεσα έκανα. Αυτό που δεν έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό, είναι ότι δεν άφησα να κατρακυλήσει ο τόπος μου, όχι στην ανυποληψία των Ευρωπαίων -αυτό είναι το τελευταίο που με νοιάζει- στο θάνατο της δικής μας οικονομίας και στο γκρεμό, όπου δεν θα υπήρχε πια όνειρο, ούτε για το γεροντάκι, ούτε για το νέο το παιδί. Και από εδώ και πέρα αγωνιζόμαστε όλοι να μπούμε σε μια διαδικασία ανάκαμψης. Απογείωσης, με ανάκαμψη, ανάπτυξη, που είναι το μόνιμο πράγμα που φωνάζω, επαναλαμβάνω, κραυγάζω, με κάθε τρόπο από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα. Και από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα -γι’ αυτό το λόγο- σας θυμίζω τσακώθηκα, όταν έπρεπε με τους Ευρωπαίους, είχα το θάρρος να πω την άποψή μου, είχα το θάρρος να τα πω παντού. Και, σήμερα, αυτή η άποψη έχει δικαιωθεί και στην Ευρώπη. Και δεν είναι μόνο, επειδή ήρθε ο Μόντι, που λέει τα ίδια στην Ιταλία. Ολόκληρη η ευρωπαϊκή κοινότητα των οικονομολόγων και των ηγετών πλέον στην Ευρώπη μιλάει για ανάκαμψη, μιλάει για ανάπτυξη. Και είναι ο μόνος τρόπος να βγούμε από τη σημερινή κατάσταση που έχουμε βρεθεί.