Προηγούμενα:
Στο προηγούμενο σημείωμά μας είδαμε ότι, γενικά, σε μια «τυπική» χώρα της ευρωζώνης, για να είναι βιώσιμο το Χρέος της, πρέπει να είναι μικρότερο από το 1,3 (ως κλάσμα Χρέους προς ΑΕΠ).
Στο παρελθόν (πριν μια δεκαετία περίπου) μια χώρα, το Βέλγιο, κατάφερε να κατέβη από σχέση Χρέους προς ΑΕΠ: 1,32 στα πολύ πιο υποφερτά επίπεδα του 0,85, χωρία «αναδιάρθρωση» ή «κούρεμα»…
Τώρα, η Ελλάδα είχε λόγο Χρέους προς ΑΕΠ το 2009 (πριν την αναθεώρηση) 1,15 και είχε μεσο-σταθμικό επιτόκιο 4,2%. Αν, λοιπόν, κατάφερνε να μηδενίσει το πρωτογενές της έλλειμμα, είχε όριο βιωσιμότητας το 1,19. Βρισκόταν δηλαδή εντός του ορίου βιωσιμότητας του χρέους της.
Γι’ αυτό και οι αγορές τη δάνειζαν ως το Φεβρουάριο του 2010 άνετα και με σχετικά λογικά επιτόκια (κάτω του 5%). Περίμεναν, βέβαια, να πάρει μέτρα για να μηδενίσει το πρωτογενές της έλλειμμα.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, ωστόσο, δεν πήρε μέτρα. Αντίθετα, στο πρώτο τρίμηνο της διακυβέρνησής της, ως το Δεκέμβριο του 2009, αύξανε συνεχώς το έλλειμμα της χρονιάς εκείνης, ενώ έκανε και … «παροχές» για τον επόμενο έτος!
Ύστερα άρχισε να διασύρει το χώρα στο εξωτερικό, ως «Τιτανικό» που βαδίζει στη χρεοκοπία και ως «διεφθαρμένη χώρα». Και τότε ήταν που την πέταξαν έξω οι αγορές και πήγε στο Μνημόνιο.
Τότε αποφάσισαν να «τιμωρήσουν» την Ελλάδα: και της προσέθεσαν χρέος που (κατά Μάαστριχτ) δεν προσμετράται στους εθνικούς λογαριασμούς άλλων χωρών της ευρωζώνης. Όπως, για παράδειγμα, χρέος δημοσίων οργανισμών που «τιμολογούν» τις υπηρεσίες τους ή Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης που κι αυτές χρεώνουν τις υπηρεσίες τους.
Με αυτές τις «προσαυξήσεις» ο λόγος Χρέος προς ΑΕΠ για την Ελλάδα εκτοξεύθηκε μέσα σε μια μέρα κατά 12,5 ποσοστιαίες μονάδες, από το 1,15 στο 1,27! Και βρέθηκε στα όρια της βιωσιμότητας για οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης.
Αν χρησιμοποιούσαν την ίδια λογιστική βάση, ο αντίστοιχος λόγος Χρέους προς ΑΕΠ για τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης θα αυξανόταν κατά 10-20 ποσοστιαίες μονάδες! Και τότε θα άλλαζε ολόκληρη η βάση σύγκρισης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (σε σχέση με τους εταίρους μας).
Ακόμα χειρότερα: το ίδιο το Μνημόνιο, με τα νέα διακρατικά δάνεια που μας έδωσαν από τα μέσα του 2010, αύξησε το επιτόκιο του ελληνικού χρέους (πάνω από 5%), ενώ τελικώς δεν μείωσε το μέσο πρωτογενές έλλειμμα όπως προέβλεπε.
Έτσι σύμφωνα με τις προβλέψεις του ίδιου του Μνημονίου, το 2013 το Χρέος προς ΑΕΠ θα έφτανε στο 1,48.
Αλλά εδώ έχασαν το έλεγχο πλήρως: μόλις στα μέσα του 2011 βρισκόταν στο 1,52 και προβλεπόταν ότι το 2015 θα βρίσκεται πια στο 1,99!!!
Ακόμα και με τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου προβλέπεται ότι το 2015 θα βρίσκεται στο 1,62. Και σε αυτό συνέβαλε πολύ η μακροχρόνια ύφεση που επιβλήθηκε από τα μέτρα του Μνημόνιου και του Μεσοπρόθεσμου (αρνητικοί ρυθμοί ανάπτυξης).
Συνεπώς, η πολιτική που επιβλήθηκε με το Μνημόνιο (κι επιτάθηκε με το Μεσοπρόθεσμο) έφερε τον κρίσιμο λόγο Χρέους προς ΑΕΠ πολύ πάνω από το όριο «βιωσιμότητας» και το κατέστησαν Μη βιώσιμο.
Και τώρα;
Τώρα με τη συμφωνία των Βρυξελλών, μείωσαν κάπως το μέσο-σταθμικό επιτόκιο δανεισμού μας, που παραμένει, ωστόσο υψηλό: 4,4% για τα πρώτα χρόνια κι ύστερα προοδευτικά θα αυξηθεί ως 4,8%.
Και μείωσαν ελάχιστα το συνολικό μας χρέος: κατά 11 ποσοστιαίες μονάδες (23 δισεκατομμύρια) του ΑΕΠ.
Αλλά χωρίς να λαμβάνουμε υπ’ όψιν το νέο χρέος που θα επωμιστεί η Ελλάδα για να «βελτιωθεί» η αξιοπιστία των νέων ομολόγων της (credit enhancement – 35 πρόσθετα δισεκατομμύρια δανεισμού) ή το ποσό που θα δανειστεί για να «επανακεφαλαιοποιήσει» τις τράπεζές της (20 πρόσθετα δισεκατομμύρια δανεισμού).
Συνολικά, όλα αυτά θα αυξήσουν το χρέος της κατά (35+20-26=) 30 δισεκατομμύρια περίπου, ή 13 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ.
Αν τα λάβουμε όλα αυτά υπ’ όψιν, τότε το χρέος της Ελλάδας θα φτάσει ξανά ως το (1,62+0,13=) 1,75 (το Reuters Breakingews της 23ης Ιουλίου το υπολογίζει ότι θα φτάσει το 1,79)!
Παρά τη «βελτίωση», δηλαδή, θα αυξηθεί και θα εξακολουθεί να είναι μη βιώσιμο.
Κι έτσι, η εσωτερική δυναμική της ελληνικής οικονομίας δεν θα έχει καταφέρει να ξεκολλήσει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης, που οδηγεί σε μεγαλύτερη ελλείμματα. Το απόλυτο αδιέξοδο παραμένει!
Ακόμα κι αν δεν υπολογίσουμε την πραγματική αύξηση χρέους, μόνο με το μικρό «κούρεμα» που έκαναν στο Χρέος μας (κατά 26 εκατομμύρια ή 11 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ), με μεσο-σταθμικό επιτόκιο 4,4% που μας επιβάλλουν πλέον, ακόμα κι αν μηδενίζαμε τα πρωτογενή ελλείμματα θα είχαμε όριο βιωσιμότητας λόγο χρέους προς ΑΕΠ 1,14. Ενώ θα μας έφταναν πολύ πιο πάνω, στο 1,50.
Μας κατέστησαν μη βιώσιμους από πλευράς χρέους και μας διατηρούν μη βιώσιμους!
Πράγματι, απόλυτο αδιέξοδο…
Γι’ αυτό πανηγύριζαν οι μυαλο-φυγόδικοι!
Και γι’ αυτό κατάπιαν τους πανηγυρισμούς τους, όταν άρχισαν τα διεθνή δημοσιεύματα να αποκαλύπτουν τι ακριβώς είχε συμβεί…
Τηλέμαχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου