Η ΕΛΛΑ∆Α ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Οικονοµική εξαθλίωση και κοινωνική αποσύνθεση είναι ο τίτλος του έργου  της  διετούς  διακυβέρνησης  της χώρας από το ΠΑΣΟΚ. Μιας καταστροφικής διετίας, η οποία άρχισε µε το πολιτικά ανεύθυνο «λεφτά υπάρχουν», τη συνειδητή παραπλάνηση της ελληνικής κοινωνίας από  τον κ. Παπανδρέου και κλείνει  µε  τους  πολίτες  στα  πρόθυρα της φτώχειας.

Οι συνεχείς θυσίες στις οποίες υποβάλλονται οι Έλληνες, η άδικη υπερφορολόγηση, οι περικοπές  µισθών και συντάξεων, η µείωση κοινωνικών δαπανών,  η  καλπάζουσα  ανεργία  πέφτουν διαρκώς στο  κενό της αναποτελεσµατικότητας και ανικανότητας της  κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που δείχνει να

µην έχει αντιληφθεί το µέγεθος του προβλήµατος  αφού εµµένει στην ίδια αποτυχηµένη πολιτική που διαλύει τον κοινωνικό ιστό και οδηγεί τη νεολαία στη µετανάστευση.

∆ύο χρόνια µετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ έχει χαθεί κάθε ελπίδα αξιοπρεπούς διαβίωσης και παρά τις αιµατηρές θυσίες, το έλλειµµα και το χρέος έχουν διογκωθεί. Η κρισιµότητα της κατάστασης δεν επιδέχεται άλλους ερασιτεχνισµούς,  αντίθετα  απαιτεί  συγκεκριµένη οικονοµική πρόταση και υπευθυνότητα που η κατώτερη των περιστάσεων  κυβέρνηση  δεν  διαθέτει.  Είναι  µια κυβέρνηση που θεωρεί ότι η  απόλυση είναι κοινωνικά πιο δίκαιη από τη µη απόλυση και αρνείται

να αποδεχθεί την δηµοσιονοµικά ωφελιµότερη πρόταση της Ν∆ για την εργασιακή εφεδρεία. Είναι  µια  απελπισµένη  κυβέρνηση  που έχει  κυριολεκτικά χάσει τον έλεγχο της Οικονοµίας  αλλά  δεν  έχει  ξεχάσει  τις παλαιοκοµµατικές,   πελατειακές   της πρακτικές. Την ώρα που αποφασίζει µαζικές απολύσεις, την ίδια ώρα προχωρά σε  παράνοµες  προσλήψεις  ηµετέρων, παραβιάζοντας το νόµο που η ίδια ψήφισε. Επιχειρεί να πείσει ότι πασχίζει για τη δραστική  περιστολή  των  δαπανών, ωστόσο, διευρύνει το κράτος ιδρύοντας περισσότερες από 70 νέες κρατικές δοµές  δηµιουργώντας  1230  νέες  θέσεις µόνιµου προσωπικού µε κόστος που ξεπερνά τα 200 εκατ. ευρώ.

∆ύο χρόνια ΠΑΣΟΚ ήταν αρκετά για να φέρουν την κοινωνία αντιµέτωπη

µε την κυβέρνηση που έταξε σε όλους «λαγούς µε πετραχήλια» και ψεύτικους παραδείσους για να τους οδηγήσει τελικά στην κόλαση της οικονοµικής κατάρρευσης και της απελπισίας. Και  τώρα, επιχειρεί εκ νέου να τους σώσει. ∆εν κατανοεί  όµως  ότι  οι  πολίτες  πρέπει  να σωθούν πρώτα από τη δική της πολιτική ανικανότητα.

Η «Ελλάδα µπορεί να σωθεί χωρίς να πεθάνουν οι Έλληνες».

Αυτό απαιτεί πρώτα απ’ όλα αλλαγή πολιτικής, απαιτεί ειλικρινή σχέση και θυσίες που θα πιάσουν τόπο.  Απαιτεί την πρόταση που πρεσβεύει ο Αντώνης Σαµαράς.