ΟΧΙ κ. Παπούλια, εγώ λυπάμαι

Λυπάμαι που ο ελληνικός λαός εδειξε την εμπιστοσύνη του σε μια κυβέρνηση που δεν τον προστάτευσε ποτέ, 

λυπάμαι που υποβαθμίσατε τη λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σε ασυδοσία...

λυπάμαι που χρησιμοποιείτε την ίδια λέξη για να περάσετε τους ανθελληνικούς σκοπούς σας, λυπάμαι που δε σέβεστε το Σύνταγμα και είστε τόσο άσχετοι που δεν ξέρετε ότι η τήρηση των θεσμών και του πολιτεύματος επαφίεται στον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ των Ελλήνων που ΔΕΝ εξαρτάται από το ένδοξο μαχητικό παρελθόν το οποίο τιμά μία φορά το χρόνο, αλλά από ένα μαχητικό παρόν, όταν οι κυβερνήσεις δεν αντιλαμβάνονται ποίοι τους έδωσαν την εξουσία, 

λυπάμαι που είστε τόσο προσκολλημένοι στις θέσεις σας που δε βλέπετε τίποτα, λυπάμαι που έχουμε ανίκανους εκπροσώπους,

λυπάμαι που όταν ο ελληνικός λαός ξυπνάει δε ξέρει τι του ξημερώνει,

λυπάμαι που άλλοι τα έφαγαν και αλλοι πληρώνουν και ίσως θα πληρώσουν και στο μέλλον,

λυπάμαι που μολυνετε τον πολιτισμό μας με τις ασχετοσύνες σας που κοστίζουν την υπόληψη του ελληνικού έθνους, 

λυπάμαι που το άρμα της Δικαιοσυνης σέρνεται πίσω από την εξουσία των μοντέρνων θεών,  

λυπάμαι που η "Δημοκρατία" στηρίζεται στις μονάδες καταστολής,

λυπάμαι που ο Αρχηγός του ελληνικού Κράτους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντί να εκφράζει τη λύπη του δεν αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί,  

λυπάμαι που δεν ντρέπεται εκείνος για όσα γίνονται, 

λυπάμαι που ξεπουλάτε μια χώρα απαράμιλης ομορφιάς στο βωμό των Τραπεζών,

λυπάμαι που τόσα χρόνια παίζετε την κολοκυθιά με τους γείτονες που επιθυμούν κομμάτια από την Ελλάδα που τόσοι αγώνες έγιναν, 

λυπάμαι που ελληνική κυβέρνηση ελληνικού συμφέροντος δεν χάραξε ποτέ δική της πορεία για να λάμψει ξανά ο λαός της, 

λυπάμαι που διώχνετε τους ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο τους και φέρνετε τους ξένους και όσους δεν ξέρουν από Ελλάδα και όσα αυτός ο τόπος πρεσβεύει, 

λυπάμαι που χύνεται αίμα και ιδρώτας για ένα σύστημα βαμπίρ, λυπάμαι που χαθήκαμε σε μια πλαστή ευδαιμονία,

λυπαμαι που στο ξύπνημα μας από αυτή την έκσταση βρίζουμε ο ένας τον άλλο και δεν ενωνόμαστε πραγματικά σε κοινό σκοπό.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΑΜΑΙ….
Όμως δε θα λυπηθώ καθόλου όταν δω να αποδίδεται δικαιοσύνη με τον πιο σκληρό τρόπο. Γιατί κύριοι και γράμματα γνωρίζω και φροντίσα να μαθω περισσότερα από όσα θέλατε και φρόντισα να βρίσκομαι ανά και μέσα σε μια κοινωνία που σφαδάζει, εξοργίζεται, λυσσάει να βρει το δίκιο και την τάξη που δεκαετίες τώρα της έχετε στερήσει.
Και ας μην ξεχάσει ποτέ κανένας ότι το 1789 μόλις οι αστοί πεινάσανε χύθηκε αίμα.
Μη μας υποτιμάτε.
Εν Αθήναι, Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου 2011
Β. Έλενα, ετών 22
Φοιτήτρια Παντείου Πανεπιστημίου
Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας

Πηγή: tromaktiko