Σήμερα η μητέρα όλων των μαχών πρέπει είναι η παιδεία, η εκπαίδευση, το σχολείο. Σε μια εποχή όπου το μεράκι λιγοστεύει, η διάθεση και η αισθητική επιβάλλονται από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. και η χαοτική συμπεριφορά της εξουσίας δεν προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, εμείς οι εκπαιδευτικοί καλούμαστε να προβληματιστούμε να αναλύσουμε και να υπηρετήσουμε τον έλληνα μαθητή την ελληνική παιδεία.
Οι λύσεις πλέον δεν γίνεται να μην είναι μαζικές και οριζόντιες, δε γίνεται να είναι «λίγο αιματηρές», δε μπορεί να εξελιχθούν πλέον σε περιβάλλον δημοκρατίας και …ελευθεριών.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια περίοδο με πολλές δυσκολίες, μια περίοδο που μας γεμίζει ευθύνες για το αύριο. Η κατάντια της Δημόσιας Εκπαίδευσης, τα προβλήματα στους χώρους των σχολικών μονάδων, η διαρκής αναποτελεσματικότητα του Υπουργείου παιδείας και της διοίκησης είναι καθημερινά φαινόμενα που βιώνουν μαθητές, δάσκαλοι και γονείς.
Είναι ένας αέναος, ιδιότυπος πόλεμος, ή τουλάχιστον αυτά τα χαρακτηριστικά έχει! Στη μια πλευρά οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις και οι fast track νόμοι της κυβέρνησης, στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας (sic) και στην άλλη, ο χειραγωγημένος λαός με τη μαθητιώσα νεολαία. Και ενώ η νεολαία πάντα είναι η «εμπροσθοφυλακή» κάθε χώρας εδώ θέλουν να την καταντήσουν «οπισθοφυλακή». Ο στόχος λοιπόν τέθηκε: η νεολαία και πως θα τη χειραγωγήσουμε! Έτσι, θα την πάρουμε από νωρίς από την μη ελέγξιμη αγκαλιά των γονιών της και θα την καταστήσουμε ανίκανη να κατανοήσει.
Αμόρφωτη να ξεχωρίσει τη βλακεία του «εγώ» από την ευχή του «εμείς»!
Αδιάφορη να παλέψει για το αύριο (έχει πια μόνο χρονική αξία).
Οι ανθρώπινες αξίες και τα σημεία αναφοράς «Έθνος», «Πατρίδα», «Ευημερία» και Δικαιοσύνη, έχουν αντικατασταθεί από την «ποδοσφαιρική ομάδα», το «life style» το «βόλεμα», το «Εγώ»!
Είναι η νεολαία μας που, σύμφωνα με τις στατιστικές, ολοένα και περισσότερο δεν μπορεί να επεξεργαστεί και να κατανοήσει ένα απλό κείμενο παρά το ότι το σχολείο μας είναι «γλωσσοκρατούμενο». Λέτε να είναι όλοι οι δάσκαλοι και οι φιλόλογοι ανίκανοι; Όχι βέβαια, κάτι βαθύτερο υπάρχει. Είμαστε όλοι, εκπαιδευτικοί και μαθητές, γονείς και θεσμοί, «κήνσορες και θεράποντες», φορείς (ακούσιοι ή εκούσιοι) ενός συστήματος παραπλάνησης και κατευθυνόμενης γνώσης και σκέψης, που εκπορεύεται από εξωθεσμικά κέντρα, π.χ τη λέσχη bildelberg (τον ιδεολογικό βραχίονα των διεθνών τραπεζιτών) στους υπουργούς παιδείας με εκπληκτικούς στη σύλληψή τους τρόπους.
Οι κατασκευασμένες εύηχες φράσεις «Πρώτα ο Μαθητής», «Νέο Σχολείο», «Ψηφιακό Σχολείο», «η τσάντα στο σχολείο» «αναβάθμιση της εκπαίδευσης» που επινόησε το Υπουργείο Παιδείας και παπαγαλίζουν οι εντολοδόχοι του, έχουν σχέση με την πραγματικότητα, όσο «ο Φάντης με το ρετσινόλαδο»!
Πλησιάζει σχεδόν ένας μήνας από την έναρξη του διδακτικού έτους και τα προβλήματα στις σχολικές μονάδες είναι «βουνό». Χωρίς βιβλία, χωρίς το απαιτούμενο διδακτικό προσωπικό, χωρίς χρηματοδότηση. Αλήθεια για ποιό δημόσιο σχολείο ομιλούν οι κυβερνώντες; Για ποιά ποιοτική εκπαίδευση συζητούν, όταν δεν παρέχονται τα αναγκαία και δεν πράττονται τα αυτονόητα; Είναι βέβαιο ότι ορισμένοι ζουν σε «εικονική πραγματικότητα», είναι βέβαιο ότι δεν κατανοούν την έννοια της εκπαίδευσης και της παιδείας, είναι σίγουρο ότι δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο που ονομάζεται Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση!
Ακολουθώντας κατά γράμμα την περίφημη «θεραπεία σοκ» του Φρίντμαν, με βάση την οποία τα πλήγματα πρέπει να συγκεντρώνονται ταυτόχρονα ώστε να επιβληθούν άμεσα και αμετάκλητα οι αλλαγές στην κλονισμένη από την κρίση εκπαιδευτική κοινότητα, το Υπουργείο Παιδείας εξαπολύει ένα πρωτοφανή καταιγισμό νομοσχεδίων , κειμένων και προτάσεων. Ο στόχος είναι σαφής : να δημιουργηθεί με κινηματογραφικούς ρυθμούς ένα εντελώς νέο θεσμικό πλαίσιο σε όλα τα επίπεδα. Ένα νομικό πλαίσιο που θα προσφέρει την απαραίτητη βάση για να οικοδομηθεί το «νέο» σχολείο με ταμπέλα δημόσιου και όρους λειτουργίας ιδιωτικού, σχολείο φθηνό, αυταρχικό, σχολείο όχι γνώσεων και παιδείας, αλλά λειτουργικών δεξιοτήτων, σχολείο όπου θα βασιλεύει το πνεύμα του φτηνού ανταγωνισμού.
Υπάρχει ελπίδα να αποφύγουμε το προγραμματισμένο Βατερλώ;
Η απόφαση για τα παιδιά μας, για το μέλλον της πατρίδας μας, είναι στο χέρι όλων μας. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι είναι δική μας υπόθεση, είναι καθήκον όλων μας να παλέψουμε για το μέλλον των παιδιών του Ελληνικού Λαού.
Γρηγόρης Ι. Τζίμας
Δάσκαλος-Ειδικός Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου