Γέλασε κάθε πικραμένος

ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ «ΒΟΡΕΙΩΣ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΟΡΕΙΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ

Του Κώστα Μπατσή

Ως γνωστόν το γέλιο μακραίνει τη ζωή. Κάτι που το έχουμε μεγάλη ανάγκη σήμερα κάτω από τις δύσκολες ημέρες που βιώνουμε ως κράτος και λαός. Το γέλιο αυτό, το τόσο απαραίτητο, το «έβγαλαν» από τα βάθη της ψυχής τους πολλοί δοκιμαζόμενοι απόδημοι Ηπειρώτες και θεατρόφιλοι παρακολουθώντας την παράσταση «Τα σκουπίδια» του διακεκριμένου δημοσιογράφου και πολυγραφότατου συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη.

«Υπεύθυνοι» για την… έκρηξη του γέλιου στα χείλη των θεατών μεσ΄στο καταχείμωνο και κάτω από τις  δύσκολες οικονομικές και καιρικές συνθήκες που διάγουμε, τα μέλη της Δημοτικής  Θεατρικής Ομάδας «Βορείως», που  ήρθαν από το Δήμο Βορείων Τζουμέρκων και ανέβασαν τη χειμαρρώδη χιουμοριστική παράσταση στα Βόρεια Προάστια Αττικής, στο Δημοτικό Θέατρο Πεύκης.

Αν και όλα παρέπεμπαν στους βοριάδες, η επιτυχημένη παράσταση τους μετέτρεψε σε θερμότατους νοτιάδες, κάτι που αποδείχτηκε από το ασίγαστο γέλιο, τη ζεστή ατμόσφαιρα, τα διάχυτα χαρούμενα πρόσωπα και τα παρατεταμένα χειροκροτήματα.

Στην αυθόρμητη πρόκληση του γέλιου συνέβαλε η περίτεχνη γραφίδα του Γ. Ξανθούλη, ο οποίος μας έδωσε ένα κλασικό, πλέον, έργο με υπέροχα σατιρικά και διαχρονικά κείμενα. Με γεγονότα, πρωταγωνιστές και ήρωες που απαντώνται στην καθημερινή μας ζωή, τα οποία έρχονται από το παρελθόν για να κρίνουν τα σημερινά διαδραματιζόμενα. Πράξεις και καταστάσεις που μπορεί να σκορπίζουν γέλιο και να μεταδίδουν συγκίνηση και γνώση, αλλά και που προβληματίζουν και χτυπούν καμπανάκι για την ανθρώπινη συμπεριφορά, που μέρα με την ημέρα κατρακυλάει και γίνεται πιο απάνθρωπη.

Τα συμπεράσματα από τις εξομολογήσεις των σκουπιδιών που διηγούνται την ιστορία τους πολλά και χρήσιμα. Πρώτα απ΄ όλα διδάσκουν πως τα όνειρα των περισσοτέρων ανθρώπων είναι φθηνά και μάταια. Κι αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός πως θέλουν να μιμηθούν αυτά άλλων ανθρώπων, καθώς και τις ζωές τους. Επιδίωξη μάταιη να φθονείς τα ξένα όνειρα, αφού θα έρθει κάποια η στιγμή να τα πετάξεις κι αυτά στα σκουπίδια.

Και τέτοια όνειρα τρέφουν οι πάντες. Από τα… σκουπίδια που θέλουν σώνει και καλά να επιβάλλουν τους δικούς τους όρους. Σκουπίδια που ο άνθρωπος τα παράγει κι έρχεται ένας άλλος, ο οποιοσδήποτε «θυρωρός», ζώντας τον καθημερινό εφιάλτη του, ν΄απαλλάξει εαυτόν και αλλήλους από τη δυσοσμία που αποπνέουν. Κι ενώ κάποτε τα σκουπίδια φεύγουν, τα άλλα όμως σκουπίδια που μας διαφεντεύουν παραμένουν στο απυρόβλητο. Κι εμείς παραμένουμε «σκουριασμένοι», όπως ένα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδες ή σαν τη σκουριασμένη ζωή του Οδυσσέα.

Για την υπέροχη παράσταση που απολαύσαμε αξίζουν θερμών συγχαρητηρίων όλοι οι συντελεστές και τα μέλη της Δημοτικής Θεατρικής Σκηνής «Βορείως», η διοίκηση του Οργανισμού Πολιτισμού, Άθλησης  και Παιδικής Μέριμνας του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων που στηρίζει την προσπάθεια και βεβαίως ο δήμαρχος Γιάννης Σεντελές στον οποίο οφείλεται τόσο η όλη προσπάθεια, όσο και η σκηνοθεσία, οι χορογραφίες και η άριστη απόδοση του ρόλου του Οδυσσέα που επωμίστηκε.

Στην απόδοση του έργου συμμετείχαν με τους αντίστοιχους ρόλους οι Ράνια Σόντη (πόντικας), Γ. Δημοθεόδωρος (α΄όνειρο), Γ. Καλύβας (β΄όνειρο), Ειρήνη Κοταρέλα (Σάντα Ζουμπουλιά, Ν. Ζάψας (Στ. Μανίτσας), Ρ. Τραγουδάρας (θυρωρός), Γεωργία Παπαδημητρίου (μάνα θυρωρού), Ειρήνη Κοταρέλα (Βασιλική Μετατρούλου) και Γ. Συντελές (Οδυσσέας).

Στα χορευτικά συμμετείχαν τα μέλη του Χορευτικού Ομίλου Χουλιαράδων Αλ. Θεοχάρης, Κάτια Μάγκου, Ελένη Ράπτη, Αλ. Σιόντης, Βάνα Τάτση και Ρ. Τραγουδάρας.

Η μουσική ήταν του Κ. Χαριτάτου, η μουσική διδασκαλία της Κωνσταντίνας Μηλιάς, η σκηνική σύνθεση έγινε από τα μέλη της ομάδας και οι χορογραφίες των Διονυσίας Φειδοπούλου και Γ. Σεντελέ.