Αναμφίβολα όλοι γνωρίζετε ότι η χώρα μας περνάει «δύσκολες ώρες». Αν και είναι παγκόσμιο φαινόμενο, η παρουσία σας εδώ επιβεβαιώνει το κοινό μας ενδιαφέρον για το πώς επηρεάζεται η Ήπειρος και οι Ηπειρώτες, στο παρόν και στο μέλλον.
Δεν ήρθα εδώ σήμερα για να σας παρουσιάσω μια μαύρη εικόνα. Πιστεύω ότι η κρισιμότητα της κατάστασης είναι οφθαλμοφανής. Ούτε ήρθα για να επιχειρηματολογήσω πολιτικά υπέρ κάποιας συγκεκριμένης πρότασης για το πώς η Ελλάδα γενικότερα και η Ήπειρος ειδικότερα θα μπορέσουν να εξέλθουν από αυτή την άνευ προηγουμένου κρίση.
Η βοήθεια της οργάνωσής σας και η υποστήριξη των Ηπειρωτών όλου του κόσμου είναι καταλυτικής σημασίας και είμαι ευτυχής που διερευνάτε συγκεκριμένους τρόπους ακαδημαϊκής και επιχειρηματικής συνεργασίας.
Εν μέσω πληθώρας διαφορετικών ιδεολογικών, πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών τοποθετήσεων, ζητώ τη βοήθειά σας σε κάτι στο οποίο πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε: στην ανάγκη αποκατάστασης της εθνικής μας αυτοπεποίθησης.
Όπως πολλοί από εσάς, έχω διπλή υπηκοότητα. Γεννήθηκα στις Ηνωμένες Πολιτείες και μεγάλωσα εδώ στα Ιωάννινα. Σπούδασα οικονομικά και νομικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ελληνική μου καταγωγή και το Ηπειρωτικό στοιχείο υπήρξαν πάντοτε πηγή περηφάνιας για μένα. Με βοήθησαν ιδιαίτερα όταν εργαζόμουν ως δικηγόρος με ειδικότητα στο διεθνές τραπεζικό σύστημα στη Νέα Υόρκη και στο Σίδνευ. Έχω δει από πρώτο χέρι τους Έλληνες του εξωτερικού να διαπρέπουν με οποιαδήποτε κριτήρια. Οι επιλογές-ζωής μου με οδήγησαν στα Ιωάννινα όπου διευθύνω σήμερα το κοινωφελές Ίδρυμα ΕΓΝΑΤΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ το οποίο αποσκοπεί στην αειφόρο ανάπτυξη της Ηπείρου. Είμαι επίσης αιρετό μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης των Ιωαννίνων.
Η Ελλάδα έχει σχεδόν μονοπωλήσει τα διεθνή φώτα της δημοσιότητας στο θέμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης πολλές φορές τον περασμένο ενάμιση χρόνο. Ενίοτε αισθάνομαι ότι όλος ο κόσμος παρακολουθεί την κάθε πολιτική μας κίνηση, εν μέσω εκτεταμένης αγανάκτησης πολιτών, και ο διεθνής τύπος χαρακτηρίζει τις αποφάσεις μας «κρίσιμες» για το μέλλον της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ευρώ, ακόμα και της κρίσης για το όριο χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ταξιδεύω αρκετά συχνά λόγω της ενασχόλησης μου με Κοινοτικά προγράμματα και της δουλειάς μου ως εμπειρογνώμον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες. Μετά λύπης διαπιστώνω ότι υπάρχει ελάχιστη «κατανόηση» για τις θυσίες που κάνουν σήμερα οι Έλληνες οι οποίοι σηκώνουν το βάρος της οικονομικής κρίσης. Ανεξαρτήτως του ποιος ευθύνεται γι’αυτό, είναι ακόμα πιο λυπηρό ότι η εικόνα μας έχει υποστεί τέτοια στρέβλωση που έχει επικρατήσει η άποψη ότι «μας αξίζει» αυτό που συμβαίνει!!! Ξαφνικά είμαστε όλοι «τεμπέληδες», «ανίκανοι», «αναξιόπιστοι» ή χειρότερα ακόμα, «λαμόγια» που σπατάλησαν αυτά που μας χαρίστηκαν απλόχερα και τώρα προσπαθούμε να ξεγλιστρήσουμε όταν έχει έρθει η ώρα να πληρώσουμε. Στους διαδρόμους των γραφείων της Κομισιόν και σε αίθουσες συσκέψεων εντός και εκτός Ευρώπης, οι Έλληνες σιωπηρά «ντρέπονται», ενώ άλλοι Ευρωπαίοι που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση (όπως Ιρλανδοί, Πορτογάλοι και Ιταλοί) περπατούν με ψηλά το κεφάλι. Είναι απλά άδικο.
Ως επαγγελματίας και πολιτικός στην Ήπειρο, έχω παλέψει με τις χρονιές δυσλειτουργίες του Ελληνικού συστήματος (πολιτικού και διοικητικού) αλλά και με ξεπερασμένες νοοτροπίες οι οποίες έχουν συμβάλλει στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι είμαστε εντελώς «αθώοι». Και σίγουρα πρέπει να αναλογιστούμε σοβαρά και να αναλάβουμε τις προσωπικές μας ευθύνες. Αυτό όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε ένα «άτυπο και αυτοκυρησσόμενο διεθνές δικαστήριο» να μας κρίνει και να μας στιγματίσει. Τελικά, σε επίπεδο πολιτών, είμαστε τόσο διαφορετικοί από άλλους Ευρωπαίους, πολλοί από τους οποίους έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους σε ένα κίνημα «αγανακτισμένων»;
Κλείνοντας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την άποψη του καθηγητή ιστορίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, κ. Mark Mazower, όπως δημοσιεύτηκε στις 29 Ιουνίου 2011 στην εφημερίδα New York Times σε άρθρο του με τίτλο «Η κούνια της Δημοκρατίας κουνάει τον κόσμο». Ο κ. Mazower περιγράφει πώς η απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η περίοδος μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο χειμώνας του 1940-41 όταν η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που γελοιοποίησε τον Μουσολίνι, αλλά και η λήξη της δικτατορίας το 1974, αποδεικνύουν ότι τα τελευταία 200 χρόνια, η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή των Ευρωπαϊκών εξελίξεων.
Καταλήγει λέγοντας: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα συμμάζευε τη διασπασμένη Ευρώπη για να εδραιώσει το δημοκρατικό της δυναμικό και να τη μετατρέψει σε μια δύναμη ανταγωνιστική στην παγκόσμια σκηνή. Αρμόζει στην Ελλάδα, μια από τις παλαιότερες και πλέον δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την επίτευξη αυτών των στόχων. Είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και η Ελλάδα πρωταγωνιστεί και πάλι στον αγώνα για το μέλλον.»
Σας καταθέτω την άποψή μου ότι η παρούσα κρίση μπορεί να αποτελέσει μοναδική ευκαιρία για ριζικές και βαθιές αλλαγές στη χώρα μας και στην Ήπειρο. Αυτό απαιτεί προσωπικές και συλλογικές θυσίες αλλά και πολύ δουλειά. Μπορείτε να μας βοηθήσετε και εκφράζω τη βεβαιότητα ότι θα το κάνετε. Ως Ηπειρώτες του εξωτερικού σας παρακαλώ να μας βοηθήσετε να αποκαταστήσουμε το εθνικό μας «καλό όνομα» και να θυμίσετε στον κόσμο ποιοί πραγματικά είμαστε. Βοηθήστε μας να τιμήσουμε την ιστορία μας ως Έλληνες και ως Ηπειρώτες και πολεμήστε μαζί μας τον άδικο και αδικαιολόγητο «στιγματισμό» μας. Βοηθήστε μας να επανακτήσουμε την «Εθνική μας αυτοπεποίθηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου