Η ΔΑΚΕ για τις καταλήψεις

Η αβεβαιότητα και ο φόβος για το αύριο έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην ψυχή του καθενός. Απασχολούν κάθε σπίτι και συνακόλουθα κάθε νέο, κάθε μαθητή που ζει καθημερινά τον αγώνα ζωής και την αγωνία των γονιών του.

Ταυτόχρονα ο κάθε μαθητής βιώνει καθημερινά την απαξίωση του Δημοσίου Σχολείου με ευθύνη αποκλειστικά της κυβέρνησης. Οι ελλείψεις βιβλίων, οι απαγορευτικές διατάξεις για τη διδασκαλία της δεύτερης ξένης γλώσσας, η  έλλειψη πόρων και η αδυναμία εκτέλεσης έργου των σχολικών επιτροπών, οι καταργήσεις-συγχωνεύσεις σχολείων, η σύμπτυξη τμημάτων αλλά κυρίως η ελαχιστοποίηση των ελπίδων για ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούν γύρω του ένα ασφυκτικό κλίμα. Για πρώτη φορά κυβέρνηση βρίσκεται τόσο μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών και της νεολαίας και για πρώτη φορά οι μαθητές έχουν τόσο πολύ δίκιο. Όμως τα χίλια δίκαια τους  δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις καταλήψεις των σχολείων που επεκτάθηκαν και συνιστούν πλέον δυσάρεστο φαινόμενο. Στις δημοκρατίες οι καταλήψεις δεν νομιμοποιούνται ούτε ηθικά ούτε πολιτικά γιατί είναι αντίθετες στο δικαίωμα της μόρφωσης και στην ελεύθερη βούληση. Τα σχολεία πρέπει να παραμένουν ανοιχτά και ενεργά μόνον τότε έχουν αξία και τα προβλήματα μικρά ή μεγάλα, πρέπει να λύνονται εντός του σχολείου με διάλογο και ελευθερία σκέψης μεταξύ μαθητών, γονιών και πολιτείας.

Η θέση αυτή για τις καταλήψεις είναι πάγια και διαχρονική για τη ΔΑΚΕ και έχει εκφραστεί ακόμη και στις εποχές που ήταν εντελώς μόνη έχοντας απέναντι όλες τις αριστερές παρατάξεις ακόμη και την ΠΑΣΚ που τότε ήταν σε αγαστή συνεργασία μαζί τους. Επομένως τα κροκοδείλια δάκρυα της ΠΑΣΚ σήμερα υπέρ των ανοικτών σχολείων όχι μόνο δεν πείθουν αλλά ευτελίζουν ακόμη περισσότερο  την εικόνα της καθώς βουλιάζει στο τέλμα της λαθεμένης τακτικής της.

Επειδή και μνήμη υπάρχει και κείμενα υπάρχουν ας πάψει να υποκρίνεται και ας εμφανιστεί επιτέλους σε κάποια Γ.Σ. για να απολογηθεί.  Αντιλαμβανόμαστε τη δύσκολη θέση της αλλά δεν ωφελεί να κρύβεται και  ούτε να σαμποτάρει τη συγκρότηση της ΕΛΜΕ σε σώμα η οποία επί τέσσερις μήνες λειτουργεί εξ αιτίας της μόνο με τον πρόεδρο της. Μπορεί οι καιροί να άλλαξαν αλλά η ΠΑΣΚ παραμένει ίδια.