Η ορθότητα των θέσεων που επίμονα και υπεύθυνα διατυπώνει ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται όχι μόνον από την σκληρή πραγματικότητα αλλά και από τους πλέον έγκυρους διεθνείς οργανισμούς.
Είναι χαρακτηριστική η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για την παγκόσμια κοινωνική κατάσταση που ουσιαστικά επιβεβαιώνει πανηγυρικά το σύνολο της κριτικής που ασκεί η Νέα Δημοκρατία.
Σε αυτήν καταδικάζεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η μονομέρεια των πολιτικών λιτότητας, όπως αυτή του Μνημονίου, που απομακρύνουν τελικά τις οικονομίες από τον ορίζοντα της ανάπτυξης και καταργούν στην πράξη και στο όνομα της ανάπτυξης το κοινωνικό κράτος.
Η έκθεση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών αποτελεί αναμφίβολα κόλαφο για όλους εκείνους που εμπνεύστηκαν, στήριξαν και, με ιδεοληπτική εμμονή, συνεχίζουν μια καταστροφική οικονομική πολιτική που οδηγεί μόνον σε ανακύκλωση των αδιεξόδων.
Ο ΟΗΕ επισείει τον υπαρκτό κίνδυνο, αυτόν που η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχουν κουραστεί να επαναλαμβάνουν για πάνω από ένα έτος, ότι με τη συγκεκριμένη οικονομική συνταγή απομακρυνόμαστε από τον επιδιωκόμενο στόχο που είναι η ανάπτυξη. Αντίθετα εγκλωβιζόμαστε βαθύτερα στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, των ελλειμμάτων και του χρέους.
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι «τα μέτρα λιτότητας, που λαμβάνουν κάποιες χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το μεγάλο δημόσιο χρέος τους, όχι μόνο απειλούν την απασχόληση στο δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά καθιστούν και την οικονομική τους ανάκαμψη αβέβαιη».
Τί διαφορετικό έχει πει η Νέα Δημοκρατία; Ακριβώς αυτό: οι θυσίες του ελληνικού λαού επί ένα χρόνο είναι χωρίς αντίκρισμα, αλλά και ότι αποτελεί μάταιο κόπο και μέγιστο σφάλμα να διορθώσεις το λάθος με νέο λάθος. Όπως αυτό που ετοιμάζεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο μείγμα οικονομικής πολιτικής στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
Σαφείς και σημαντικές είναι και οι επισημάνσεις της έκθεσης του ΟΗΕ σχετικά με το κοινωνικό κράτος. Και, δυστυχώς, βρίσκουν την εφαρμογή τους στη δική μας περίπτωση.
Τα πλήγματα που δέχθηκε το κοινωνικό κράτος τον τελευταίο χρόνο είναι πλήγματα πρωτίστως στα ασθενή κοινωνικά στρώματα και τα οποία τροφοδοτούν εύλογα εκτός από την απόγνωση και την περαιτέρω αγανάκτηση των πολιτών.
Άλλωστε για τις δραματικές συνέπειες της ακολουθούμενης πολιτικής αρκεί να ανατρέξουμε σε κρίσιμα μεγέθη της οικονομίας που έχουν μέγιστο κοινωνικό κόστος. Η εκτόξευση της επίσημης ανεργίας πάνω από 16%, απότοκο της μονομερούς και άδικης φοροεισπρακτικής κυβερνητικής πολιτικής, συνιστά ήδη μια βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής.
Στην έκθεση τονίζεται ότι «είναι πρωταρχικό για τις κυβερνήσεις να λαμβάνουν υπόψη τους τις πιθανές κοινωνικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν …ώστε η ανάπτυξη να μη μετατρέπεται μακροπρόθεσμα σε τιμωρία».
Χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης, η έκθεση του ΟΗΕ δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές που οφείλουν να ακολουθήσουν οι κυβερνήσεις χωρών που είναι αντιμέτωπες με την κρίση: εφαρμογή πολιτικών τόνωσης της οικονομίας. Αυτό που με σταθερότητα επαναλαμβάνει ο Αντώνης Σαμαράς πριν από το Μνημόνιο, στο Ζάππειο Ι, στο Ζάππειο ΙΙ, αυτό που υποστηρίζει σε κάθε ευκαιρία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αυτό που ζητά από την κυβέρνηση να ακολουθήσει, χωρίς δυστυχώς ανταπόκριση.
Σήμερα, οι πολίτες αντιλαμβάνονται ποιος μιλά τη γλώσσα της αλήθειας, ποιος συναισθάνεται την ευθύνη του απέναντι στο λαό, ποιος συνιστά την πραγματική ελπίδα για τον τόπο για μια επανεκκίνηση για την οικονομία, μια επανεκκίνηση για την Ελλάδα.
Κατανοεί ότι και από αυτή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει να περιμένει τίποτε. Οι επικοινωνιακές τακτικές κατέρρευσαν και η μόνη λύση είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου