Κύπρος: ακολουθώντας την Ελλάδα στην άβυσσο…

του Σταύρου Καρκαλέτση

Η Κύπρος βιώνει την μεγαλύτερη κρίση από το 1974. Κρίση οικονομική, αλλά και πολιτική,

Yπάρχει όμως και μια πρόσθετη, εξ’ ίσου ανησυχητική διαπίστωση και διάσταση: Η τροχιά γενικής αποσταθεροποίησης  στην οποία έχει εισέλθει η Κύπρος, θυμίζει καταπληκτικά την ανάλογη πορεία της Ελλάδας από το 2007 μέχρι σήμερα. Οι ίδιες παρεμφερείς τραγωδίες, οι ίδιες μέθοδοι, οι ίδιοι μοχλοί πίεσης. Δίχως να πρέπει να γίνει αποποίηση των ευθυνών των δικών μας πολιτικών ηγεσιών, που έσπρωξαν (και σπρώχνουν) τις δυό κρατικές υποστάσεις του Ελληνισμού, με εγκληματική συνέπεια, στον γκρεμό…
Περίεργες συμπτώσεις….
Δεν υποκύπτουμε στους πειρασμούς που αναζητούν συνομωσιολογικά καταφύγια. Στην περίπτωση της αποσταθεροποίησης της Ελλάδας όμως, όπως αυτή κλιμακώθηκε τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με κατάληξη το μνημόνιο και την επικείμενη εκποίηση του πλούτου της χώρας, παρατηρούμε σπουδαίες ομοιότητες  με την ΄΄κυπριακή κρίση’’, που μόλις άρχισε. Σαν πίσω από την πανεθνική πλέον αποσταθεροποίηση να βρίσκονται –πέραν των δικών μας ανεπαρκειών και τεραστίων λαθών- οι ίδιοι μηχανισμοί, τα ίδια συμφέροντα, τα ίδια εξωελληνικά κέντρα.

Το ΄΄σήμα’’ για τον ελλαδικό κατήφορο δόθηκε με τις ΄΄φυσικές’’ καταστροφές του θέρους του 2007, με τις ανυπολόγιστες καταστροφές που προκάλεσαν οι πυρκαγιές σε Πελοπόννησο και Εύβοια. Αντίστοιχη οικολογική αλλά και τεράστια οικονομική ζημιά, προκάλεσε στην Κύπρο η τραγωδία του Ιουλίου του 2011.

Ακολούθησε, μετά το 2007, ο οικονομικός κατήφορος, όταν οι γνωστοί διεθνείς τοκογλύφοι, ανάμεσα σε πολλά άλλα κράτη με μεγαλύτερα χρέη και ελλείμματα από τα δικά μας, επέλεξαν για πειραματόζωο την Ελλάδα. Τυχαία τα πιθανολογούμενα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου; Προφανώς όχι. Απλώς πρέπει να αποκτήσουν ιδιοκτησία και αφεντικά, και αφεντικά του πλούτου αυτού δεν πρέπει να είναι Αθήνα και Λευκωσία.
Στην οικονομία, η Κύπρος, από κράτος πλεονασματικό (επί Τάσσου Παπαδόπουλου) μετέπεσε σε μια τριετία σε ελλειμματικό. Στην κυπριακή κυβέρνηση περισσεύει η παροχολογία και  ασχολούνται μόνο με την  επικοινωνιακή διαχείριση της οικονομικής κρίσης, επιδιδόμενοι σε φορολογικές επιβαρύνσεις. Τα αναπτυξιακά έργα έχουν σταματήσει ενώ η μεγάλη έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα είναι πρόσθετη αιτία της ταχύτατης οικονομικής καταβύθισης. Η οικονομία της Κύπρου βασίζεται στις υπηρεσίες (πρωτίστως τον τουρισμό), οι οποίες μετά την τραγωδία αντιμετωπίζουν  τεράστιο πρόβλημα, λόγω των συνεχών διακοπών παροχής ηλεκτρικού ρεύματος
Η κυπριακή οικονομία κινδυνεύει στις αρχές του 2012 να μπει σε μηχανισμό στήριξης και η αδράνεια για λήψη μέτρων είναι εγκληματική, ακριβώς όπως συνέβαινε στην Ελλάδα πέρυσι τέτοιο καιρό. Βίοι παράλληλοι…
Η επόμενη έκρηξη, θα σημειωθεί πολύ σύντομα στην οικονομία και η κατεδάφιση της οικονομίας θα έχει ολέθριες επιπτώσεις και στο κυπριακό. Και η Κύπρος, ως αξιόπιστο και σοβαρό κράτος, θα παύσει να υπάρχει. Θα καταρρεύσει το πολιτειακό, το πολιτικό και, κυρίως, το οικονομικό μοντέλο της.
Εν όψει ερευνών και γεωτρήσεων εντός της Κυπριακής ΑΟΖ, εν όψει τονωτικών ενέσεων στην οικονομία από την επικείμενη αξιοποίηση του φυσικού αερίου, είναι πραγματικά τραγική (και ίσως διόλου τυχαία) η καταστροφή των ενεργειακών υποδομών της Κύπρου.
Άλλη ΄΄σύμπτωση’’: Μετά τα αλήστου μνήμης Δεκεμβριανά και την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας, ακολουθείται και στην Κύπρο η ίδια συνταγή, με δούρειο ίππο τους κατ’ εξοχήν ευνοούμενους της ΄΄προοδευτικής’’ χριστοφιακής κυβέρνησης: Τους λαθρομετανάστες. Η Λάρνακα έχει καταντήσει ο Άγιος Παντελεήμονας της Κύπρου, ενώ ποσοστιαία οι αλλοδαποί στην Κύπρο υπολογίζονται στο 23-25%. Αυτοί λαμβάνουν προκλητικά κρατικά επιδόματα και όλες τις κοινωνικές παροχές, διασπώντας τον άλλοτε κραταιό ελληνικό χαρακτήρα της ελεύθερης Κύπρου. Τα βίαια επεισόδια, στα τέλη του 2010, σε σχολεία αλλά και στην παραλία της Λάρνακας, με συγκρούσεις ανάμεσα σε Έλληνες και λαθρομετανάστες, παραπέμπουν στην αντίστοιχη μεταναστολαγνεία των τελευταίων ελλαδικών κυβερνήσεων. Όπως ακριβώς και στην Ελλάδα, δεκάδες ΄΄αντιρατσιστικές’’ ΜΚΟ δουλεύουν (με το αζημίωτο, με κρατική και έξωθεν ενίσχυση) για μετάλλαξη της Κύπρου σε πολυπολιτισμική-αεθνική.
Και τελευταία ΄΄σύμπτωση’’, στην πορεία υποβάθμισης και απεθνοποίησης Ελλάδας-Κύπρου, η απαξίωση της εθνικής άμυνας. Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία, πάσχουν από οξύ αλλεργικό σύνδρομο απέναντι σε ΄΄κακές λέξεις’’ (π.χ. αμυντικές δαπάνες, παλλαική άμυνα, αποτροπή…). Τα τελευταία χρόνια, στη συνειδητή προσπάθεια εθνικής λοβοτομής, πρώτος στόχος υπήρξε η απαξίωση ιδανικών και αξιών που συνδέονται με την εθνική άμυνα.
Στην πορεία της Κύπρου προς την απεθνοποίηση και το ΔΝΤ, είναι σαφές πως μεγάλες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης Χριστόφια αλλά και των εν Κύπρω και Αθήναις υποστυλωμάτων. Πρόθυμος, προθυματότατος και εδώ ο Καρατζαφέρης. Εξαγώμενο εξαπτέρυγο και στην Κύπρο, όχι μόνο εδώ. Πόσο εύκολα μπορεί σήμερα να αποκαλέσει (ξανά) ο Καρατζαφέρης τον Χριστόφια ΄΄μεγάλο πατριώτη’’;
Όπως και να έχει, απέχουμε πολύ από την αλήθεια αν πούμε πως βρίσκεται σε εξέλιξη συγκεκριμένο σχέδιο συγκεκριμένων κύκλων, σχέδιο αποσταθεροποίησης μητροπολιτικού και κυπριακού Ελληνισμού; Προς υφαρπαγή, μέσω της επικείμενης ΄΄συνεκμετάλλευσης’’, του τεράστιου ενεργειακού εθνικού μας πλούτου;
Μόνη ελπίδα, μοναδική ελπίδα, σε αυτό το γκρίζο σκηνικό, με την Ελλάδα σε ελεύθερη πτώση και την Κύπρο να ετοιμάζεται για τον γκρεμό, είναι η ταχεία ανάδειξη πολιτικών ηγεσιών με εθνικό παρονομαστή, με εθνικό όραμα. Σε Αθήνα και Λευκωσία. Tώρα! Πριν (ξε)πουληθεί το παν! Μετά θα είναι πολύ αργά! Τη απομακρύνσει εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται….

  με το νησί να βρίσκεται σε πολύ πιο κακή κατάσταση από όσο πολλοί Ελλαδίτες υποθέτουν. Η τραγωδία στη ναυτική βάση ΄΄Ευάγγελος Φλωράκης’’, έδωσε απλά τη χαριστική βολή στην, ελλειμματική πλέον, κυπριακή οικονομία, και δικαίωσε κατά τον πικρότερο τρόπο όσους στηλιτεύαμε έως πολύ πρόσφατα την συνειδητή πολιτική απαξίωσης της άμυνας και της οικονομίας.