Στο ίδιο έργο θεατές

Οι επαναλαμβανόμενες δημόσιες προσκλήσεις του πρωθυπουργού για συναίνεση είναι πλέον εμφανές ότι στερούνται ειλικρινούς πρόθεσης και απλώς καταδεικνύουν την αγωνιώδη απόπειρα αναζήτησης συνενόχων στον οδυνηρό δρόμο της αποτυχίας.

Η συναινετική ρητορεία του κ. Παπανδρέου πάσχει διότι προσφέρει μια πρόταση που είναι καθυστερημένη, σε λάθος βάση, και εν τέλει εκβιαστική.

Είναι καθυστερημένη, διότι:

για σχεδόν 1,5 έτος η κυβέρνηση αγνοούσε -όποτε δεν λοιδορούσε- τις προτάσεις της ΝΔ. Αντιθέτως ο πρωθυπουργός απολαμβάνοντας όλο αυτό το διάστημα άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποφάσιζε κατά το δοκούν. Η κυβέρνηση είχε όλη την άνεση να προωθήσει το πρόγραμμά της, χωρίς οργανωμένες αντιδράσεις αντιπολιτευόμενων συνδικαλιστών, χωρίς τηλεοπτικές παραστάσεις αντιπολιτευτικής αγανάκτησης, και χωρίς κραυγές για άμεσες εκλογές. Όσα δηλαδή έκανε το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση. Αντιθέτως είχε απέναντί της μια αξιωματική αντιπολίτευση η οποία πολιτεύτηκε με υπευθυνότητα, στήριξε ό,τι θεωρούσε σωστό για την οικονομία και τον τόπο και έκανε κριτική για κάθε τι που πίστεψε ότι ήταν επιβλαβές. Ποιος έφταιξε, λοιπόν, πού καταλήξαμε εδώ; Η έλλειψη συναίνεσης της Νέας Δημοκρατίας;

Είναι σε λάθος βάση διότι:

ενώ το Μνημόνιο Ι έχει αποτύχει παταγωδώς και τα αρνητικά ρεκόρ της ελληνικής οικονομίας προκαλούν ίλιγγο –η ανεργία πάνω από 16%, τα έσοδα βουλιάζουν, τα «λουκέτα» αυξάνονται, οι νέοι παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης-  η κυβέρνηση φέρνει ένα νέο Μνημόνιο (ΙΙ), με την ίδια αποτυχημένη συνταγή.

Επιβάλλει φόρους και περικοπές που πλήττουν τα θύματα και του πρώτου Μνημονίου. Μέτρα που οδηγούν την κοινωνική συνοχή στα όρια της κατάρρευσης και τους αγανακτισμένους πολίτες να μπει τέλος σε αυτή την αδιέξοδη πολιτική.    

Η ΝΔ δεν μπορεί να συναινέσει στο λάθος. Δεν μπορεί να υπογράψει μια προδιαγεγραμμένη αποτυχία που θα σημάνει και νέες μάταιες θυσίες, βαθύτερη βουτιά στην ύφεση και στο χρέος.

Είναι εκβιαστική, διότι :

ενώ έχει προκληθεί η κυβέρνηση από τη Νέα Δημοκρατία και τον Αντώνη Σαμαρά να φέρει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα με άρθρα ξεχωριστά ώστε να υπάρξει η επιλογή της ψήφισης όσων θα ωφελήσουν τη χώρα και την οικονομία επιμένει στη ψήφιση σε ένα άρθρο –ίσως και για να ελέγξει τις αντιδράσεις στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ. Τι συναίνεση, όμως, μπορεί να δοθεί σε έναν τέτοιο εκβιασμό; 

Εν κατακλείδει, ο κ. Παπανδρέου την πρόταση για συναίνεση θα έπρεπε να την απευθύνει πρωτίστως στους δικούς του υπουργούς και βουλευτές. Ο ορυμαγδός των επικριτικών δηλώσεών τους, μόνον την τελευταία εβδομάδα, που κοινό παρανομαστή τους έχουν την παραδοχή της απόλυτης αποτυχίας του Μνημονίου Ι, τις επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του Μνημονίου ΙΙ και την καυστική κριτική της κυβερνητικής ανικανότητας, είναι πρωτοφανής. 

Η Νέα Δημοκρατία έχει καταστήσει σαφές ότι ανεξάρτητα από το ποιες και από πού είναι οι παραινέσεις για σύμπραξη στην κυβερνητική πολιτική, η απόφασή της υπαγορεύεται μόνον και αποκλειστικά από το συμφέρον του ελληνικού λαού και της χώρας. Αυτό είναι το κριτήριο του αιτήματος της ΝΔ να επαναδιαπραγματευτούμε το Μνημόνιο, να κερδίσουμε τους όρους που κέρδισαν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.