Η ώρα του Σαμαρά

Μέσα στις συνθήκες στις οποίες διεξάγονται  οι παρεμβάσεις του Αντώνη Σαμαρά στην Θεσσαλονίκη, με αφορμή την ΔΕΘ, θα είναι ίσως οι πιο σημαντικές της μέχρι τώρα πορείας του προς την πρωθυπουργία. Επειδή όλοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Και τα μάτια όλων είναι στραμμένα πάνω του.

Ένα κομμάτι τού κόσμου πιστεύει ακόμα στην αναγκαιότητα των μέτρων του Μνημονίου και στηρίζει ή ανέχεται την  κυβέρνηση. Ένα άλλο έχει πεισθεί από τον Σαμαρά και την πολιτική του και οι υπόλοιποι διαφωνούν την πολιτική του Μνημονίου, αλλά  παρακολουθούν έντρομοι τις εξελίξεις και προσπαθούν να καταλάβουν τι θα ήταν προτιμότερο να επιλέξουν.

Ο Σαμαράς πρέπει ως εκ τούτου να βρει τον τρόπο να τους πείσει όλους αυτούς, ότι αυτός είναι η ήρεμη δύναμη τής επόμενης ημέρας, ξέρει πού πατάει, δεν θα οδηγήσει την χώρα στον γκρεμό, είναι συνετός και δεν υπόσχεται κάτι που δεν μπορεί να το εφαρμόσει.

Ο μόνος τρόπος γι αυτό είναι να πει ο Σαμαράς την αλήθεια με απλά και ωμά λόγια, αδιάφορο του ποιους και πόσο θα σοκάρουν. Να εξηγήσει ότι δεν περιμένουμε την χρεοκοπία, επειδή έχουμε ήδη χρεοκοπήσει κι απλώς αναμένουμε και την συμβολαιογραφική πράξη. Αυτό που ζούμε, άλλωστε,  δεν είναι ήδη οικονομική και εθνική χρεοκοπία; Δεν έχει γίνει κούρεμα ομολόγων; Δεν έχει καταργηθεί η εθνική κυριαρχία; Δεν συντάσσεται ο Προϋπολογισμός από ξένους; Δεν χρωστάμε πεντακόσια δις; Δεν υπάρχει στάση πληρωμών του ελληνικού κράτους;

Κι αφού πει την αλήθεια, ο Α. Σαμαράς πρέπει, κατά την γνώμη μου, να εξαγγείλει ένα νέο συμβόλαιο με τον λαό και να το αντιπαρατάξει στην “συναίνεση”. Γιατί η “συναίνεση” που απεγνωσμένα επιδιώκουν κυβέρνηση και μεγαλοσυμφέροντα δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από ένα δεκανίκι σε όλους εκείνους που ευθύνονται για το κατάντημα της χώρας. Με σκοπό την διαιώνιση της κυριαρχίας του παραπαίοντος πολιτικού συστήματος και της εξαπάτησης του λαού

Συμβόλαιο με τον λαό για την ανόρθωση της χώρας, αντί για συναίνεση με το παραπαίον πολιτικό σύστημα και την κρατικοδίαιτη διαπλοκή που το στηρίζει είναι η απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα και το εφαλτήριο για το μέλλον.

Πως μπορεί αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο να λειτουργήσει; Για παράδειγμα, πιστεύει κανείς ότι μπορεί να λυθεί το φορολογικό με μονομερείς κυβερνητικές αποφάσεις, ή ύστερα από διαπραγματεύσεις με τον οικονομικό φωστήρα Βενιζέλο; Αστεία πράγματα. Φορολογικό από το μηδέν είναι η απάντηση. Το ίδιο και για τα άλλα καυτά ζητήματα.  Αφού όμως πρώτα ο λαός ακούσει την αλήθεια και καταλάβει τι πρέπει να γίνει και γιατί. Όλοι θα πληρώσουν για το σπίτι τους, ή για το αυθαίρετό τους, προκειμένου να σωθεί η χώρα, αν πεισθούν ότι δεν θα του το πάρουν το επόμενο τρίμηνο και ότι δεν θα τους βάλλουν άλλα χαράτσια.

Η αντιπαράθεση θα είναι πρωτίστως ιδεολογική

Το έργο του Αντώνη Σαμαρά θα είναι τεράστιο. Ζούμε το τέλος του παλιού κόσμου, ενώ το νέο δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ως συνεκτική και πειστική εναλλακτική πρόταση. Γι’ αυτό και ακόμα η αμφισβήτηση του καθεστώτος παίρνει κυρίως χαρακτηριστικά απόρριψης του πολιτικού συστήματος συνολικά. Γι αυτό και στις δημοσκοπήσεις παραμένει κυρίαρχος ο “άγνωστος”.

Το έργο της ανασυγκρότησης αφορά σε μια διαδικασία ευρύτερη και συνολικότερη, την ηθική, αξιακή και ιδεολογική ανασυγκρότηση των ίδιων των κοινωνικών υποκειμένων. Του “κοινωνικού υποκειμένου της επανάστασης” που λέγαμε κάποτε. Η έξοδος από την κρίση θα είναι γι αυτό μια μακρά και επίπονη διαδικασία κυοφορίας και γένεσης ενός νέου εθνικού υποδείγματος.

Αυτό που κατάφερε το  ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της κυριαρχίας του (με την συναίνεση βεβαίως της προηγούμενης ΝΔ) ήταν η αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας, η πλήρης ιδεολογική επικράτηση της ροζ πολυπολιτισμικότητας, των ανθελληνικών «ιδανικών» της παγκοσμιότητας , της ευτέλειας, του ατομισμού, της ματαιοδοξίας και της ήσσονος προσπάθειας

Ο Σαμαράς πρέπει να αντιτάξει σε όλα αυτά τον  ηρωισμό, τον πατριωτισμό, το όραμα, ακόμη και τον ιδεολογικό και κοινωνικό ρομαντισμό. Γιατί, αυτό που θέλει να ακούσει κυρίως ο λαός είναι το όραμα για μια Νέα Ελλάδα.

Όπως έχει ξαναγραφεί εδώ, η Ελλάδα χρειάζεται για να επιβιώσει ήρωες, αγωνιστές, ονειροπόλους, αποφασισμένους ανθρώπους. Ποιητές της ζωής και της πράξης. Πατριώτες για τους πολλούς και το Έθνος και όχι για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Αυτοί οι Έλληνες χτίζουν Πατρίδες και τις διατηρούν ζωντανές.

O A.  Σαμαράς πρέπει λοιπόν να παρουσιάσει μια νέα πολιτική πρόταση βασισμένη σε όλες αυτές τις ιδιότητες, που παραδοσιακά και διαχρονικά χαρακτήριζαν την ελληνική κοινωνία. Μόνον έτσι θα μπορέσει να απευθυνθεί σε ένα ακροατήριο πολύ ευρύτερο του παραδοσιακού της ΝΔ. Το  ιδεολογικό πλαίσιο του «πολέμου»  εναντίον των παθογενειών της μεταπολίτευσης  είναι αυτό που θα του επιτρέψει να χτίσει συμμαχίες και να βρίσκει στρατιώτες για τις αυριανές μάχες.

Βασικό συστατικό στοιχείο της νέας πολιτικής πρότασης πρέπει να είναι επίσης η υπέρβαση των εμμονών του παρελθόντος, είτε αυτές λέγονταν “ανήκομεν εις την Δύσην”, είτε “ευρωπαϊσμός”. Επειδή, το πρωταρχικό είναι η Ελλάδα και το εθνικό συμφέρον.

Γιατί οι καιροί απαιτούν έναν ηγέτη που θα ορθώσει το ανάστημά της χώρας και του λαού της απέναντι στον ξένο παράγοντα.